Życiorys...

Adam Małysz - życiorys, cześć 1.

26.11.2003 06:58 (aktualizacja 27.11.2003 16:56)

Adam urodził się 3 grudnia 1977 roku w malowniczej górskiej miejscowości, Wiśle, perle Beskidu Śląskiego. Jego rodzice to Jan i Ewa z domu Szturc. Adam ma starszą siostrę Iwonę.

Od najmłodszych lat stanowią dobrą i zgodną parę rodzeństwa. Bardzo możliwe, że charakter Adama kształtował się również pod jej wpływem. Adam jako młodszy brat musiał nieraz bronić swojej pozycji i stale pracować nad sobą.

Od najmłodszych lat daje się poznać jako dziecko bardzo ruchliwe i dynamiczne. Pod okiem wujka (Jana Szturca), nie chodząc jeszcze do szkoły, zaczyna trenować na skoczni w Wiśle-Centrum. W roku 1984 Adam rozpoczyna naukę w Szkole Podstawowej w Wiśle-Głębcach. Oprócz zamiłowania do wychowania fizycznego ma talent w kierunku plastycznym. Ładnie maluje, o czym być może zdążymy się jeszcze przekonać...Jest typowym chłopakiem o romantycznej duszy, a jednocześnie bardzo dużo wymaga od siebie. Nie bez znaczenia jest również - dochodząca często do głosu - ambicja. Wszystko to powoduje, że Adam lubi walczyć jak przysłowiowy lew.

Jako 16-latek podczas letnich zawodów w skokach narciarskich zostaje skrzywdzony przez sędziów. Błąd wyjaśniono i naprawiono, jednak dla Adama jest to moment wielkiej próby. Wprawdzie nie zrywa ze skocznią, jednak więcej serca zaczyna okazywać piłce nożnej. Futbol przez całą podstawówkę był jego namiętnością. Jak każdy wrażliwy, dorastający nastolatek, przeżywa również stresy i frustracje. Chce skończyć ze sportem i ze skokami. Jednak nie poddaje się. Aby przejść od stylu klasycznego na styl V intensywnie pracuje pod okiem trenera. Ma opory psychiczne, czy aby w czasie lotu nie spadnie na czubki nart. Cały prawie sezon 91/92 poświęca na zmianę stylu, a później perfekcyjne utrwalanie pewnych nawyków związanych z techniką skoku. Równocześnie biega na nartach śladowych. Od 1994 roku uprawia również kombinacje norweską w której zdobywa indywidualnie wicemistrzostwo Polski juniorów...Jeszcze jako junior zdobywa dla barw swojego klubu Mistrzostwo Polski seniorów w skokach na Średniej Krokwi i wicemistrzostwo na Wielkiej Krokwi. Te zwycięstwa są zastrzykiem nowego entuzjazmu.

Kończąc szkołę podstawową, zaczyna zastanawiać się nad dalszą edukacją i przyszłym zawodem. Nie ma lęku przestrzeni. To, co robi najlepiej, wykonuje na wysokości. Myślał o zawodzie, gdzie przydatne będą te zdolności. Krycie dachów to bardzo męski zawód, wymagający dużej rozwagi , opanowania i koncentracji. Nie każdy może pracować na wysokości. Adam może...

W 1994 trafia do kadry polskich skoczków, aby w tym samym roku potwierdzić dobra formę. Od początku swej kariery daje się poznać jako człowiek koleżeński i sympatyczny. Tymi cechami charakteru zjednuje sobie przyjaciół i kolegów na skoczni, boisku i w nauce. Adam wyszedł ze skromnego domu. Nie oparł się jednak presji środowiska swoich rówieśników, gdzie panowały inne zwyczaje i kultura. Przykładem tego może być moda na kolczyk w uchu. Ci, co mu zazdroszczą, mówią, że dlatego podczas skoków "ściąga" go w lewo, bo ciąży mu kolczyk ...

Dzisiaj trudno jest wskazać moment, od którego liczą się sukcesy Adama. Pierwszą wielką imprezą w której startował, był Turniej Czterech Skoczni w sezonie 1994/95. Od tego momentu jego talent uwidaczniał się coraz bardziej. 16 Marca 1996 roku odniósł pierwsze zwycięstwo w zawodach o Puchar Świata w norweskim Holmenkollen. Jako 18-latek dał się poznać światu, że ma talent, a może jeszcze coś wiecej...

W opinii trenera piłkarskiego Antoniego Piechniczka, taki talent jak Adam Małysz trafia się raz na 50-lat! To ciekawa i interesująca opinia., z którą trudno się nie zgodzić....

Zanim Adam urósł do rangi sportowego bohatera narodowego, pracowało na to wielu działaczy, trenerów, rodzina i oczywiście on sam. Podczas pamiętnej Majówki ("Weekend z Małyszem") w Wiśle dziękował publiczności za jej wsparcie.

Pasmo sukcesów, jakie rozpoczęło się w roku 96, dało też początek nowej historii w polskim sporcie i narciarstwie. Drugie miejsce w zawodach o Puchar Świata w Iron Mountain, a później drugie miejsce w Falum i trzecie w Lahti przyzwyczajają publiczność do sukcesów. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata Adam zajmuje siódmą lokatę. Jako zawodnik daje się poznać, jako ceniący sobie skromność i pracowitość zawodnik. Jego sportowym wzorem jest Jens Weissflog. Na Dalekim Wschodzie Adam podbija również serca publiczności zwyciężając w konkursach w Sapporo i Hakubie. Szczególnie tam czuje się bardzo dobrze ujęty kulturą, kuchnią i uprzejmością Japończyków.

Rok 1997, 14 czerwca to również ważna data w życiu Adama. Nie jest to zwycięstwo sportowe, ale data ślubu z ukochaną osobą. Razem z Izabelą z domu Polok staje na ślubnym kobiercu. Kolejnych powodów do radości dostarcza Iza rodząc Adamowi piękną dziewczynkę o imieniu Karolina.

Na przełomie sezonu 1999/2000 rolę trenera z ramienia Polskiego Związku Narciarskiego zaczyna pełnić Apoloniusz Tajner. Wraz z psychologiem i fizjologiem zajmują się szkoleniem polskich skoczków. Rola i podejście tych osób do zagadnień związanych ze skocznią, pozwoliły Adamowi dać z siebie wszystko. Adam nie powiedział jeszcze ostatniego słowa. Narciarska odyseja trwa więc dalej.Perfekcyjne opanowanie dynamiki skoków, dokładność odbicia i duża lotność oraz chęć walki sportowej może jeszcze przysporzyć wiele radości fanom skoków narciarskich w Polsce i na świecie.